به نقل از «ایسنا»

یک سوم از سیارات فراخورشیدی راه شیری احتمالا قابل سکونت هستند

تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۶۷۹۷۹

پژوهش جدیدی که در «دانشگاه فلوریدا» انجام شده است، نشان می‌دهد که یک سوم از سیارات فراخورشیدی راه شیری احتمالا می‌توانند آب مایع را نگه دارند و میزبان حیات باشند.

به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، خورشید آشنا، گرم و زردرنگ ما در کهکشان راه شیری یک ستاره نادر است. متداول‌ترین ستارگان، بسیار کوچک‌تر و خنک‌تر هستند و حداکثر نیمی از جرم خورشید ما را دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

میلیاردها سیاره به دور این ستاره‌های کوتوله در کهکشان ما می‌چرخند. این سیارات به منظور جذب گرمای مورد نیاز برای قابل سکونت شدن باید بسیار نزدیک به ستاره‌های کوچک خود جمع شوند که آنها را مستعد نیروهای جزر و مدی شدید می‌کند.

در یک تحلیل جدید که براساس آخرین داده‌های تلسکوپی انجام شده است، ستاره‌شناسان «دانشگاه فلوریدا»(UF) کشف کرده‌اند که دو سوم سیارات اطراف این ستاره‌های کوچک ممکن است توسط این امواج جزر و مدی داغ و عقیم شود اما این کار باعث می‌شود که یک سوم سیاره‌ها(صدها میلیون سیاره در سراسر کهکشان) بتوانند در مدار نزدیک و ملایم باشند تا آب مایع را نگه دارند و احتمالا حیات را در خود جای دهند.

«سارا بالارد»(Sarah Ballard) استاد ستاره‌شناسی و «شیلا سیگر»(Sheila Sagear) دانشجوی مقطع دکتری، مدت‌ها سیارات فراخورشیدی را که به دور ستارگانی غیر از خورشید می‌چرخند، مطالعه کرده‌اند.

سیگر گفت: من معتقدم که این نتیجه برای پژوهش‌های دهه آینده در مورد سیارات فراخورشیدی، بسیار مهم است زیرا چشم‌ها به سوی این جمعیت از ستارگان می‌چرخند. این ستارگان، اهدافی عالی برای جستجوی سیارات کوچک در مداری هستند که آب ممکن است در آنها به صورت مایع باشد و سیاره را به صورت قابل سکونت درآورد.

سیگر و بالارد، خروج از مرکز یک نمونه‌ از سیارات را در اطراف این «ستاره‌های کوتوله M» که تقریبا به اندازه سیاره مشتری هستند، اندازه‌گیری کردند. هرچه یک مدار بیضی‌تر باشد، برون‌مرکزتر است. اگر سیاره‌ای به اندازه کافی نزدیک به ستاره خود بچرخد(تقریبا در فاصله‌ای که عطارد به دور خورشید می‌چرخد)، یک مدار خارج از مرکز می‌تواند آن را تحت فرآیندی قرار دهد که به عنوان گرمایش جزر و مدی شناخته می‌شود. همان طور که سیاره با تغییر نیروهای گرانشی در مدار نامنظم خود کشیده می‌شود و تغییر شکل می‌دهد، اصطکاک آن را گرم می‌کند. در نهایت، این شرایط می‌تواند سیاره را داغ کند و تمام شانس آب مایع را در آن از بین ببرد. بالارد گفت: فقط به خاطر وجود این ستاره‌های کوچک، منطقه قابل سکونت به اندازه کافی برای نیروهای جزر و مدی نزدیک است.

داده‌های این پژوهش از «تلسکوپ کپلر»(Kepler telescope) ناسا به دست آمده‌اند که اطلاعاتی را در مورد سیارات فراخورشیدی هنگام حرکت در مقابل ستارگان میزبان خود ثبت می‌کند. بالارد و سیجر برای اندازه‌گیری مدار سیارات، به‌ ویژه روی مدت زمانی تمرکز کردند که طول می‌کشد تا سیارات در مقابل ستاره‌ها حرکت کنند. پژوهش آنها بر داده‌های جدید «تلسکوپ گایا»(Gaia telescope) نیز تمرکز داشت که فاصله تا میلیاردها ستاره در کهکشان را اندازه‌گیری کرد. سیگر گفت: فاصله، بخش کلیدی اطلاعاتی است که پیشتر از دست داده بودیم و اکنون به ما امکان می‌دهد که این تجزیه و تحلیل را انجام دهیم.

سیجر و بالارد دریافتند که ستارگان دارای سیاره‌های متعدد، بیشتر احتمال دارد مدارهای دایره‌ای داشته باشند که به آنها امکان می‌دهد تا آب مایع را حفظ کنند. ستارگانی که فقط یک سیاره داشتند، بیشتر ممکن بود جزر و مدهای افراطی را ببینند که سطح را عقیم می‌کند.

از آنجا که یک سوم سیارات در این نمونه کوچک دارای مدارهای ملایمی برای میزبانی احتمالی آب مایع بودند، احتمال می‌رود که کهکشان راه شیری، صدها میلیون هدف امیدوارکننده را برای کاوش نشانه‌های حیات در بیرون از منظومه شمسی داشته باشد.

این پژوهش، در مجله «PNAS» به چاپ رسید.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: سياره کهکشان راه شیری سیاره میزبان حیات دانشگاه تهران نخستین نشان عالی دانشگاه تهران نشان عالی دانش هوش مصنوعی دانشگاه ها جهاد دانشگاهی دکتر روح الله دهقانی فیروزآبادی فناوری های چین دانشگاه تهران نخستین نشان عالی دانشگاه تهران نشان عالی دانش هوش مصنوعی سیارات فراخورشیدی قابل سکونت آب مایع جزر و مدی راه شیری ستاره ها یک سوم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۶۷۹۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه دانشمندان تنها در چند ساعت الماس تولید کردند

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، میلیاردها سال طول می‌کشد تا الماس‌های طبیعی در نتیجه فشار لایه‌های زمین و دمای شدید در اعماق زمین شکل بگیرند. فرم‌های مصنوعی را می‌توان خیلی سریع‌تر تولید کرد؛ با این وجود برای این کار نیز دست‌کم باید چند هفته منتظر ماند.

دانشمندان به تازگی روش جدیدی را برای ساخت الماس کشف کردند که در چهارچوب آن، ترکیبی از فلزات مایع می‌تواند یک الماس مصنوعی را در عرض چند دقیقه بدون نیاز به فشاری عظیم تولید کند.

البته برای این کار، هنوز به یک دمای بالای ۱۰۲۵ درجه سانتیگراد نیاز است تا یک قطعه الماس در ۱۵۰ دقیقه تشکیل شود. این معادل فشاری است که ما در سطح دریا احساس می‌کنیم و ده‌ها هزار بار کمتر از فشاری است که معمولاً برای تولید الماس نیاز است.

تیم سازنده این الماس جدید، پژوهشگران موسسه علوم پایه در کره جنوبی هستند که امیدوارند با این شیوه بتوانند انقلابی در تولید الماس‌های مصنوعی ایجاد کنند.

تکنیک حل کردن کربن در فلز مایع برای ساخت الماس کاملاً جدید نیست و جنرال الکتریک نیم قرن پیش فرآیندی مشابه را با استفاده از سولفید آهن مذاب به جهان معرفی کرد؛ اما برای این کار نیز نیاز به ایجاد فشاری معادل ۵-۶ گیگا پاسکال و یک «دانه» الماس است تا کربن به آن بچسبد.

پژوهشگران این تیم در مقاله‌ای درباره روش جدید نوشتند: «ما روشی برای تولید الماس در فشار ۱ اتمسفر و در دمای متوسط، با استفاده از آلیاژ فلزهای مایع کشف کردیم.»

آنها در این روش از مخلوط دقیقی از فلزات مایع گالیم، آهن، نیکل و سیلیکون استفاده کردند و یک سیستم خلاء در داخل یک محفظه گرافیتی ساختند تا فلز را در حالی که در معرض ترکیبی از متان و هیدروژن قرار می‌گرفت، به سرعت گرم و سپس خنک کنند.

این کار باعث شد تا اتم‌های کربن متان در سراسر فلز ذوب شده پخش شوند و به عنوان دانه الماس عمل کنند. 

تنها پس از ۱۵ دقیقه، قطعات کوچکی از کریستال‌های الماس از فلز مایع جدا و نمایان شدند و پس از گذشت مدت دو ساعت و نیم نیز یک لایه پیوسته الماس شکل گرفت.

تحقیقات درباره این فرآیند هنوز در مراحل اولیه است؛ با این وجود اعضای تیم تحقیق معتقدند که این روش پتانسیل زیادی دارد و می‌توان به کمک آن، فلزات مایع دیگری را برای رسیدن به نتیجه مشابه یا حتی بهتر ترکیب کرد.

شیوه‌ای که در حال حاضر برای تولید اکثر الماس‌های مصنوعی استفاده می‌شود، چندین روز طول می‌کشد و به فشار بسیار بیشتری نیاز دارد.

اگر این تکنیک بتواند همچنان توسعه یابد، فرایند ساخت الماس بسیار سریع‌تر و بسیار آسان‌تر خواهد شد.

انتهای پیام/